الهی ....

پروردگار مهربانم

ای محرم رازم...

ای معنی آغازم...

ای مقصد نمازم...

و ای آرامش پروازم...

زبان گشوده‌ام باز در صبحی که هدیه ی توست...

همان صبحی که بندگانی بسیار، از دیدن آن محروم شدند و سپیده‌دم امروز را ندیده و تسلیم فرمان ملک الموت گردیدند...

الهی

تو را سپاس که مجال دوباره‌ام دادی،

پگاهی دیگر بر من عطا فرمودی و صفحه ای دیگر از صفحات دفتر زندگانی ام را به سرانگشت تدبیر خویش به تقدیر نیکو ورق زدی...

خداوندا...

چه شادم که سفره ی دلم را نزد تو باز می کنم و چه سعادتمندم که سنگ صبورم تویی...

چه خوشبختم که نجوای هر صبحدمم را در گوش باد صبا به مقصد ربوبی تو میخوانم و نام و یاد تو را مفتاح صبحدمانم می گردانم...

ای همدم تنهایی ام...

در کنارم بمان و هرگاه من به جهل و غفلت، دست خویش از تو رها ساختم، تو به لطف و منت باز دستم بگیر و راهنما‌یی ام کن...

ای آنکه یادت آرامش بخش بی قراران است...

صبحتان نورانی...

نَفَس‌هایتان خدایی...

لحظاتتان سرشار از کامیابی...